کتاب شکنجه در سیاست جنایی ایران ، سازمان ملل متحد و شورای اروپا نشر دادگستر

توضیحات

بخشی از کتاب شکنجه در سیاست جایی ایران ، سازمان ملل متحد و شورای اروپا به تألیف سیدعباس موسوی  انتشارات دادگستر:

شکنجه «Torture» پدیده‌ای ناگوار و دل‌آزار است که از دیرباز نهادهای دادرسی و صاحبان قدرت برای پوشش نارسایی، ترمیم ناتوانی در پیدایی حقایق ماجرا و سرکوب مخالف و دگراندیش از آن بهره‌مند می‌شوند. سیستم‌های دادرسی کیفری در بیشتر مناطق دنیا بر ناپسند بودن شکنجه و پیامدهای خسران بار آن وفاق دارند و در مقررات ملی و اسناد فراملی بر تحریم و بی‌اعتباری نتایج آن همراه و همگرا شدند. با این حال کمتر دولتی است که از اتهام شکنجه متهمین مبرا باشد. قانونگذار ما به پشتوانه آموزه‌های دینی و اخلاقی و تجربه تاریخی مراتب روی‌گردانی از شکنجه و نادرستی دستاورد ناشی از آن را در مقررات موضوعه بازتاب داده است. اصل سی و هشتم قانون اساسی مهم‌ترین سند حکمی متضمن: ۱- منع بکارگیری شکنجه ۲- بی‌ارزش بودن نتایج حاصل از شکنجه و ۳- لزوم تعقیب کیفری شکنجه‌گر، است. این روزها شکنجه از گونه سنتی تحول یافته و در چهره‌های تازه، به مدد علوم و فنون و به روش جسمی و روحی مستقیم و غیرمستقیم و افزون بر متهم، نسبت خویشان و دلبستگان او دیده می‌شود. گاه نیز بشکلی سیستماتیک در قلمرو مقررات جزایی دلهره‌آور، آبروبر و بی‌رحمانه تبلور می‌یابد. ماده یک کنوانسیون منع شکنجه مصوب ۱۹۸۴ بر این پایه تعریف جامع و مقبولی از شکنجه با یادآوری عناصر و گونه‌های آن ارائه داده است. در این آفرینه با مرور تاریخ پیدایی شکنجه و دگرگونی آن در گذر زمان، سیاست جنایی ایران، شورای اروپا و سازمان ملل را در برخورد با این پدیده تحلیل نموده‌ایم.